Ελεύθερη Ζώνη

Ο Κώστας Χλίβας είναι ο φωτιστής μας. Επαγγελματίας που αντιμετωπίζει τη δουλειά του με ερασιτεχνικό έρωτα και απίστευτη σεμνότητα. Πιστεύω ότι αυτό που για τον Κώστα μετράει είναι αν αυτό που ψάχνει και σκέφτεται, καταφέρνει να το κάνει πράξη τελικά και να τον ικανοποιεί τόσο ώστε να γίνει ευτυχέστερος. Δεν δέχεται ότι είναι συντελεστής της παράστασης και δεν πείθεται για το αντίθετο, παρά τις πολλές προσπάθειες μας. Ίσως επειδή δεν κάνει το προσωπικό του show στο θέατρο. Πιστεύει το αυτονόητο, ότι καλή παράσταση είναι αυτή που ο θεατής δεν ξεχωρίζει το φωτισμό, τα σκηνικά, την υποκριτική ή τη σκηνοθεσία. Το θέατρο είναι ένα σύνολο, ένα όλον που πρέπει να ισορροπεί. Ωστόσο ως φόρο τιμής από μας που το πιστεύουμε θα επιχειρήσω (ως μη ειδικός) να περιγράψω το ρόλο του. Ο φωτισμός στο θέατρο είναι κάτι εξαιρετικά σοβαρό. Το φως είναι δυναμικό υποσύνολο της παράστασης. Ο φωτιστής οφείλει να ανακαλύψει τον εσωτερικό ιστό, τις εσωτερικές ατμόσφαιρες ενός έργου. Ο φωτισμός σε ένα θ

Είναι ένας άνθρωπος και όπως όλοι. Ωστόσο με προκαλούν οι ιδιαιτερότητες του. Γιατί είναι ιδιαίτερος. Με τον καιρό έμαθα να μη με ξενίζει η συμπεριφορά του, πράγμα όχι εύκολο, γιατί έχοντας ως βάση τα δικά μου δεδομένα, δεν αναγνώριζα συγγένειες. Με απασχόλησε πολύ ως προσωπικότητα γιατί αφενός και κυρίως παρουσιάζει ενδιαφέρον και δεύτερο, που μάλλον είναι απόρροια του πρώτου, γιατί μπήκε στη ζωή μου και της έδωσε μια διάσταση απρόσμενη. Δεν γινόταν λοιπόν να μην προσπαθήσω να τον αναλύσω. Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορείς να τον χαρακτηρίσεις με τα κοινά μέτρα. Ούτως ή άλλως είναι παράλογο να κατηγοριοποιείς τους ανθρώπους. Δεν μπορώ όμως να αποφύγω μέσα μου το διαχωρισμό τους σε γοητευτικούς και βαρετούς. Και σίγουρα δεν τον βρίσκω βαρετό. Είναι φορές που μ’ εκνευρίζει, άλλες που νομίζω ότι μιλάμε διαφορετικές διαλέκτους, αλλά του αναγνωρίζω ότι έχει μια γήινη λογική που εμένα μου λείπει ταυτόχρονα με μια φαντασία που μερικές φορές ζηλεύω. Άλλωστε οι καλλιτέχνες υπάρχουν μόνο σ&